بخش چهارم:
اختلال عملکرد جنسی درزنان
بسیاری از زنان در دوره‌ای از زندگی خود یک مشکل جنسی را تجربه می‌کنند. برخی آمارها نشان می‌دهد که حداقل 4 نفر از هر10 زن یکی از انواع مشکلات جنسی را در طول زندگی تجربه می‌کنند که در اصطلاح پزشکی، به همه آنها <اختلال عملکرد جنسی> گفته می‌شود.
به تازگی برخی از شرکت‌های دارویی ادعا کرده‌اند دارویی برای تحریک میل جنسی زنان در دست ساخت و بررسی دارند که یک ماده استنشاقی است و بر مغز اثر تحریکی دارد. <برومولانوتاید> که به اصطلاح ویاگرای زنانه نام گرفته در زنانی که کاهش میل و انگیزش جنسی دارند، می‌تواند مفید واقع شود. البته این دارو مانند ویاگرا عمل نمی‌کند (ویاگرا جریان خون اعضای تناسلی را افزایش می‌دهد) بلکه باعث آغاز و تسهیل تحریک جنسی می‌شود. اگر چه راه‌های درمانی ساده‌تر هم وجود دارد، متاسفانه با وجود شیوع اختلالات جنسی، هنوز مبتلایان از مطرح کردن مشکلات خود حتی با پزشک خودداری می‌کنند. تداوم مشکلات جنسی در یکی از مراحل پاسخ جنسی، طولا‌نی شدن اختلال عملکرد جنسی نام می‌گیرد که در فرد ایجاد اضطراب کرده و اثر منفی بر روابط زناشویی او می‌گذارد. البته اضطراب هم خود باعث تشدید و ادامه اختلال می‌شود. اگر چه عوامل متعددی موجب این اختلال در زنان می‌شوند اما قابل درمان هستند ولی متاسفانه به دلیل شرم از در میان گذاشتن این مشکلات با پزشک یا مشاور، حتی آسان‌ترین راه درمان (یعنی آشنایی با ساختار بدنی و عملکرد طبیعی بدن در زمان فعالیت جنسی) نیز مورد غفلت واقع شده است.
کدام مرحله؟ کدام درد؟
اختلال عملکرد جنسی در زنان به چند گروه تقسیم می‌شود که گاهی با هم تداخل پیدا می‌کنند و همراه می‌شوند. در اختلال میل جنسی که شایع‌ترین نوع این اختلالات در زنان است، میل جنسی کم یا قطع می‌شود. نوع دیگری از اختلالات که در آن ممکن است میل جنسی سر جای خود باشد اما فرد قادر به حفظ و ادامه انگیزش جنسی نباشد و یا با وجود میل به این امر، تحریک نشود، اختلال انگیزش جنسی است.
در اختلال ارگاسمیک با وجود تحریک و انگیزش کافی زن نمی‌تواند به اوج لذت جنسی (ارگاسم) برسد. اگر زنی دچار انقباض غیرارادی عضله مهبل (واژینسیموس) یا درد آلت تناسلی قبل، بعد یاهنگام مقاربت شود، دچار اختلال درد جنسی شده است. اگر چه اختلال عملکرد جنسی در زنان در تمام سنین ممکن است رخ دهد اما بیشتر در زمان عدم تعادل هورمونی مانند بارداری، بعد از زایمان (شیردهی) و پیش از یائسگی شایع است. گاهی هم بیماری‌های جدی مانند سرطان، عامل این اختلال است.
